مختصات جنون‌نامه
راسته می‌گن وقتی عاشق یه چیز شی شبیه‌اش می‌شی
این روزا خیلی وقتا شبیه‌‌ات می‌شم
اینقدر که دکتر برگرده بگه تو اون نیستی
دکتر می‌گفت نقش خودتو بازی کن
دکتر نمی‌فهمید من نقش خودمو بازی می‌کنم
مشکل از اینه که تموم من تویی
دیگه منی نمونده که نقششو بازی کنم
فقط یه چیز
کاش نیمه شب‌هاتو داشتم
و یک چاه عمیق...
این روز ها دستم به قلم نمی‌رود
نه که حرف نداشته باشم ها
نه
خیلی حرف دارم
ولی خب نوشتن حال و احوال می‌خواهد و همین که من متنفسم و محصلم و محول و هوادار خودش کلی ایول است!
بگذریم
نه
باید فرار کنیم
مثل همیشه
از دردها و رنج‌ها و شدائد
اما این بار نه!
این بار می‌خواهم بایستم و بپذیرم و بتازم...
برای خدا رجز می‌خوانم:
بس که ما مجنون تر از شیرین و فرهادیم باز
کوه میخواهیم بیش از پیش و صحرا بیشتر
امروز سر ناهار یه بنده خدایی از طرف یک حزب سیاسی بهم زنگ زد
بعد از گپ و گفت و احوال پرسی من باب چند مسئله صحبت کردیم
اول حرفا پرسید مشغول چی هستی
گفتم دارم مطالعه می‌کنم
این بین اما یه حرفش خیلی رفت رو مخم
گفت: نمی‌خوام بگم خونه‌نشین ولی چرا باید از تو استفاده نکنن
دنیاست دیگر...
دیگه بهش نگفتم که قصد دارم برم
به جایی که برای خود آدما ارزش قائل بشن
نه پول‌شون
نه رانت‌شون
فقط و فقط استعداد فرد ملاک باشه
جدی خونه نشین شدم؟
