روزبه

می‌توانستی صبر کنی؛ فی‌المثل چند سال دیرتر از من بگیری، وقتی‌که خوابگاهی شده بودم و از شدت وابستگیم کاهیده‌. یا می‌توانستی چند سال زودتر، وقتی عمه ازدواج نکرده بود و من با او زندگی نمی‌کردم و وابستگی...

اما خب تو وقت هر چیز را می‌دانی و در شکننده‌ترین حالتم منهدمم کردی؛ عین کریستالی پاشیده روی زمین.

و من نمی‌دانم تو در صورت وجود، چگونه این‌چنین بی‌رحمی؟