باسوادهای بی‌سواد
امروز نیز مثل دیروز به فرمان نهضت سوادآموزی احتیاج داریم
گیتی عزیز! امروز می‌خواهم از حقیقت پنهان‌شده‌ی پشت آینه‌های سیاه، پرده بردارم. آینه‌هایی که زندگی‌ات #وابسته به آن‌هاست. چندین سال است که این اتفاق برایت افتاده اما خود بی‌خبری... گیتی جان! تو سال‌هاست تحت‌نظر هستی! باور نمی‌کنی؟ برهان می‌آورم! چند وقتی است هر روز صبح که بیدار می‌شوی، به محض بالا و پایین‌شدن پلک‌هایت، آن دستگاه کنترل از راه دور را برمی‌داری، قفلش را باز می‌کنی، می‌کشی یک‌طرف و اتصال داده! شب موقع خواب هم همین #داستان است. چندین بار از دوربین‌های امنیتی دیدم که می‌خواستی به موقع بخوابی اما دیدن چند پست در #اینستاگرام خوابت را به نیمه‌شب کشاند! باز هم بگویم؟ آن بسته‌ی ماهانه‌ای که قرار بود سر ماه تمام شود اما ظرف چند هفته پیامک هشتاد درصدش آمد! یا آن چند هفته‌ای که تازه کفتربازی می‌کردی؛ فکر و ذکرت را به خاطر داری؟ سوپراستار که نشدی! لاجرم پناه آوردی به فیواستار شدن! چقدر #فیلترشکن و #پروکسی عوض کردی برای کانال که نه، تونل‌های آن شبکه‌ی مثلا اجتماعی. تونل‌هایی که حتی از چراغ‌قوه هم محرومند. دیگر از ورزش‌های روزانه‌ات در تیک‌تاک بگذریم! دیدی تمامی اعمالت را زیرنظر داشتم! راستش را بخواهی، این اعمال را به اختیار خودت انجام نمی‌دهی. آن کنترل از راه دور که همیشه در کف دستت مشغول لمس کردن صفحه‌اش هستی، تو را #کنترل می‌کند. نه خودش بل صاحب سرمایه‌دارش. راحت‌تر بگویم؛ تو #زندانی هستی. آن هم زندانی که میله‌هایش از جنس #آهن و #پولاد نیست. از جنس #شیشه است. همان آینه‌های سیاه. مفت اجاره داده‌ای؛ بالاخانه را عرض می‌کنم! و به‌جای اجاره‌بهاگرفتن، خویشتن را #گرفتار کرده‌ای در بند رسانه! و نام کاربری‌ات، همان شماره‌ی سلولت! تو توهم آزادی داری! وگرنه هرچه آن‌ها بخواهند می‌بینی در اکسپلور اینستا؛ هرچه آن‌ها بخواهند #ترند می‌کنی در توئیتر و حتی تا هر ساعتی که آن‌ها بخواهند #بیدار می‌مانی. کار به جایی رسیده که تا برای آن‌ها غذایت را #استوری نکنی، نمی‌خوری! در واقع با این وضع خواب و خورت، ز مرتبه‌ی خویش #دور شدی! دور شده‌ای! خیلی دووووور! حال دیدی زندانی هستی! جسمت در بند نیست که کاش جسمت در بند بود؛ بلکه مغزت در #بند است. در بند آینه‌ای سیاه! در بند دربندی که عوض توچال، به سیاه‌چال ختم می‌شود! در گذشته‌ای نه چندان دور که هم تو بودی و هم من چندصدساله، سرزمین‌های‌مان تحت استعمار طاغوتیان و قدرتمندان بود. انقلاب کردیم و بیرون راندیم آن‌ها را از هرچه ملک و املاک بود ولی #غفلت کردیم از استعماری به مراتب بزرگ‌تر و مهم‌تر. حال مستعمره #خاک نیست؛ خود است. مخ است. البته این اولین بار نیست که عضوی از بدن #مستعمره می‌شود. از همان روزهای اول آفرینش هم دل‌مان مستعمره بود. نهایت این استعمار داستان #هابیل و #قابیل شد... بله گیتی عزیز! دل، پرتکرارترین مستعمره‌ی تاریخ است. اما در دنیای مدرن، اعضا و جوارح دیگری هم مبتلا به #استعمار شده‌اند. در این عصر جدید، دیگر مغزهای‌مان هم مستعمره هستند. حال #انسان نیستیم. رباتی هستیم انسان‌نما در اختیار جناب صاحب‌سرمایه! اما چه باید کرد؟ راستش ملزومه‌ی آزادی‌ات را می‌دانم؛ راه رهایی از زندان جهل#دانش و #تفکر است. باید #باسواد شوی! سوادی که جنسش از نوع #خواندن و #نوشتن نیست؛ از نوع #تعقل است. از نوع #تحلیل است! و این‌گونه صاحب‌خرد می‌شوی! و این راه آزادی است؛ راه رهایی... سوادی که از آن حرف می‌زنم، در نزد عموم به عنوان «سواد رسانه» مطرح است؛ سواد رسانه‌ای! این #سواد جزو سواد‌های هفتگانه‌ی یونسکو است اما #یونسکو کجااااا بود وقتی هزار و چهارصد سال پیش، رحمت زمین و زمان به ما آموخت: الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هداهم الله و اولئک هم اولو الالباب...
القصه! به شهادت برگه‌های در دست حضرت‌آقا هنگام سخنرانی، امروز بیش‌تر از دیروز به فرمان «نهضت سوادآموزی» احتیاج داریم! اگر فرمان امام خمینی، بی‌سوادها را باسواد کرد؛ فرمان امام خامنه‌ای، باسوادها را باسواد می‌کند...
___________________________________________________
منتشر شده در شماره‌ی دهم #حق
