روزبه

برای لحظاتی که عشق در رگ‌ها می‌خروشد

برای لحظاتی که محبت از تکه تکه‌ی وجود چکه می‌کند

برای لحظاتی که دو هم‌نفس در تعلق یکدیگر زلال می‌شوند

برای لحظاتی که شراره‌ی رنج استخوان‌ها را می‌سوزاند

برای لحظاتی که غم، به عظمت آسمان شب، روی صدر می‌نشیند

برای لحظاتی که غربت، مانند ترک خانه‌ی مادربزرگ برای همیشه، گلوی‌مان را می‌شکافد

و برای تک تک لحظاتی که ما واژه کم آوردیم و در وصف عاجز ماندیم

ما به تو مدیونیم آقای سایه!

بابت خلق جملاتی که اگر نبودند سخن‌مان در سینه به خاک می‌رفت

ما به تو مدیونیم

و به وسعت احساس درون کلماتت از تو ممنونیم