داستان از این قرار بود که راکتور تونی استارک از عنصر پالادیوم استفاده می‌کرد اما این یه مشکلی داشت؛ پالادیوم واکنش می‌داد، تو بدن تونی اکسید می‌شد و باعث مسمومیت خونش. تونی زد به سیم آخر و کلی گند زد! یه روز که روی یک دونالت لش کرده بود و ز غوغای جهان فارغ رئیس فیوری به دادش رسید و یک باکس از پدر تونی-هاروارد استارک- بهش داد. دیدن ویدئوی پدرش، رویای پدرش؛ خودش، باعث شد از انگلی بیرون بیاد و اند گس وات؟ تو زیر زمین خونه‌اش یک شتاب‌دهنده ساخت و یک عنصر جدید ایجاد کرد!
منم این چند وقت توی دونات لم داده بودم ولی راستش هرچقدر که نگاه می‌کنم من آدم زندگی دوناتی نیستم. یه سری لحظه‌هایی در زندگی آدمیزاد هست که به خودش نگاه می‌کنه و می‌گه آها! من اینم! و بلعکس؛ اوه پسر! من این نیستم.
خلاصه اوه پسر من این نیستم! من این تونی لم داده در دونات روی پشت بومِ یک رستوران نیستم. من آدمِ زیرزمینِ خونه‌ام. آدم نوشتن، خط کشیدن، محاسبه کردن، کلنگ زدن و دریل زدن. آره من دقیقا همونم که از سپر کاپیتان برای تراز کردن شتاب‌دهنده استفاده می‌کنه!
خب این چالش رو ساختم
و این چالش ادامه داره
برای ساختنِ مای سویت!
لتس استارت...!
It's not about me. It's not about you, either. It's about legacy
